Beton komórkowy
To rodzaj betonu, który opracowano w Szwecji w 1924 roku. Powstaje w sposób wprowadzenia gazu wewnątrz matrycy cementowej. Dzięki temu powstają pory powietrza zwane komórkami. Beton komórkowy, inaczej beton lekki stosowany jest w budownictwie ze względu na szerokie zastosowanie i dobre parametry.Technologia betonu komórkowego
Istnieją dwie najpopularniejsze techniki produkcji betonu komórkowego. Różnią się metodą wprowadzenia powietrza.
- Dodanie proszku aluminiowego (gazobeton).
- Dodanie mieszanki pianotwórczej (pianobeton).
Przy obu metodach dzięki dużej prędkości mieszania składników powstają pęcherzyki powietrza, nadając lekką konsystencję masie betonowej.
Produkcja betonu pierwszą metodą zajmują się zakłady prefabrykacji, gdzie produkowane są elementy ścienne, takie jak: ściany działowe lub nośne.
Pianobeton z kolei produkowany jest na beton towarowy i dostarczany na budowę w postaci plastycznej bądź płynnej.
Zastosowanie betonu komórkowego:
Betony komórkowe stosowane są głównie jako materiały izolacyjno-konstrukcyjne, a czasami wypełniające.
Pianobetony najczęściej wykorzystywane są zamiast styropianu lub styroduru pod wylewkę oraz na warstwy izolująco – wyrównujące na dachach i stropach.
Charakteryzują się dobrą termoizolacyjnością, mała masą własną, odpornością na wysokie temperatury / ogień, łatwość w obróbce.